De ‘Slag bij Festubert’ is de naam voor een reeks verwarde operaties, ondernomen door Britse, Indiase en Canadese troepen in de zone van het front in Frans-Vlaanderen, ten westen van Lille, tussen 15 en 27 mei. Zes dagen na de enorme Britse nederlaag bij Neuve-Chapelle. Deze aanvallen vormen het Britse aandeel aan het grote Franse offensief bij Vimy-Lorette op het moment dat deze vastloopt na enkele successen in het begin.
De Britten accepteren ook de aflossing van een Franse divisie ten zuiden van het kanaal van La Bassée zodat de Fransen hun krachten kunnen bundelen.
De voorbereiding door de artillerie duurt drie dagen. 433 kanonnen van verschillende kalibers schieten 100.000 granaten af op een front van 5 kilometer. Maar het bombardement blijkt grotendeels inefficiënt: veel munitie verkeert in slechte staat en bombarderen is niet voldoende om het Duitse front te ontbinden. De grote verwarring die tijdens het offensief meerdere malen op het slagveld heerst, loopt uit op de dood van veel soldaten door eigen artillerievuur. Dit geldt voor beide kampen.
De aanval die op 15 mei door twee infanteriedivisies met voornamelijk Indiase soldaten ontketend is, levert in het begin enkele tactische successen op en de inname van verscheidene zones van het Duitse front. De Duitsers moeten zich terugtrekken achter hun tweede linie. Een nieuwe aanval in de stromende regen op 18 mei, dit keer geleid door Canadese eenheden, loopt vast door de aankomst van Duitse versterking en de door de artillerie veroorzaakte verliezen. Een derde reeks aanvallen tussen 20 en 24 mei loopt uit op de inname van de ruïnes van het dorp Festubert. Het Britse leger is in twaalf dagen vechten maar één kilometer verder gekomen over een kleine breedte van het front. Als dit offensief op 27 mei eindelijk staakt, schrijven de Britten 16.000 slachtoffers zonder op betekenisvolle wijze het Franse offensief op Vimy gesteund te hebben.
Veel soldaten kwamen om door artillerie- en mitrailleurvuur, anderen sneuvelden tijdens gevechten van man tegen man. Sommigen verdronken in de loopgraven en volgelopen afvoergeulen.
Dit nieuwe fiasco ontketent een politieke crisis in Groot-Brittannië nadat opperbevelhebber Haig zich bij een journalist beklaagde over de gebrekkige en in onvoldoende mate geleverde artilleriemunitie. Het kabinet-Asquith wordt naar huis gestuurd en vervangen door een coalitiekabinet waarin voor het eerst een ‘munitieminister’ aangesteld wordt: David Lloyd George. Het Verenigd Koninkrijk zit vanaf dat moment verwikkeld in een totale oorlog. Een ‘nieuw leger’ van vrijwilligers wordt gecreëerd en getraind.
Reactie plaatsen
Reacties